راشد (خلیفه عباسی)

أبوجعفر المنصور الراشد بالله فرزند المسترشد بالله، سی‌امین خلیفه عباسی در بغداد بود که از سال ۵۲۹ تا ۵۳۰ هجری قمری (برابر با ۱۱۳۵ تا ۱۱۳۶ میلادی) فرمان می‌راند.

دوران حکومت

الراشد بالله پس از آنکه پدرش «ابومنصور فضل مسترشد» در ۱۸ ذی القعده ۵۲۹ قمری به دست فدائیان اسماعیلی در مراغه به قتل رسید، به جای او نشست. «الراشد» مانند مسترشد، در تلاشهایش برای استقلال از ترکان سلجوقی شکست خورد؛ وی به انتقام قتل پدرش، به فرستاده سلطان مسعود سلجوقی که به قصد تقاضای بخشش بسیاری آمده بود، اهانت کرد، مردم را به تاراج قصرش برانگیخت و بعد به حمایت زنگی، که به همان اندازه به خاطر اعدام دبیس با سلطان دشمن بود، سلطنتی رقیب پدید آورد.

بغداد از حمله سلطان در امان ماند، اما در نهایت، خلیفه ناامید از یاری، به موصل گریخت و سلطان قدرت بیشتری به دست آورد. شورایی تشکیل شد و عموی راشد یعنی المقتفی لامرالله (پسر ابوالعباس احمد مستظهر)، به عنوان خلیفه جدید برگزیده شد.

راشد به اصفهان گریخت و در آن جا به دست برخی از پیروان اسماعیلیه کشته شد. در نزدیکی پل شهرستان اصفهان، بقعه‌ای است که برخی از نویسندگان آن را مقبره «الراشد» خلیفه عباسی می‌نویسند.

منابع

• ویکی پدیای فارسی
• ویکی فقه
• سایت توریستگاه